Οι παρακάτω παροιμίες προέρχονται από το βιβλίο “Ο Κήπος με τα Λουλούδια, ο Λαογραφικός κήπος των Χωριών μας με τις ιστορίες του & παροιμίες του Τόπου μου, Χιλιομόδι – Κλένια και τα γύρω χωριά (πρ. Δήμου Τενέας)” του Σιαπκαρά Γ. Θ., 2012, Αθήνα, Anymedia/ Βασσάλος Αντώνης & Σια Ο.Ε.
Οι παροιμίες θεωρούνται λαογραφικό στοιχείο του κάθε τόπου, παρέχοντας διδακτικό χαρακτήρα.
Οι παρακάτω παροιμίες προέρχονται από τον Δήμο Τενέας και συγκεκριμένα από τα χωριά Κλένια και Χιλιομόδι. Η συλλογή αυτών πραγματοποιήθηκε από τον Γεώργιο Θωμά Σιαπκαρά (1904-1998), ο οποίος υπήρξε κάτοικος και δάσκαλος στο Χιλιομόδι.
Ο ίδιος είχε τονίσει: “Οι παροιμίες δεν είναι κάτι ριζωμένο σ’ έναν τόπο και δε μπορεί κανείς δογματικά να ειπεί, ότι η παροιμία αυτή δε λέγεται εδώ ή εκεί […] Στο υλικό της λαογραφίας βρίσκεις λογιών – λογιών πετράδια […] Οι παροιμίες περιορίζονται στο ελάχιστο και κρατούν όλη τη χάρη και τη δροσιά της λαϊκής ψυχής.” (σελ. 207).
Παροιμίες
Στραβός βελόνα γύρευε να βρει στον αχυρώνα.
Συμπεθέρα και κουμπάρα, τον πρώτο χρόνο χαίρονται.
Συλλογάται σαν το γουρούνι.
Σύρτε με και ας κλαίω. Κι αν κλαίω τι σας κάνω;
Συχώριο με ξένα κόλυβα.
Το άδειο σακκί, ορθό δεν στέκεται.
Τα αδέρφια γίνονται γειτόνοι.
Τα αυγά δεν γίνονται δεμάτια.
Τα γραμμένα, άγραφα δεν γίνονται.
Τα γρόσσια κάνουν γλώσσα.
Τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου.
Τα καλά… και συφέροντα.
Τα κορίτσια είναι ξενογωνιές.
Τα λιανά βαστάν τον τοίχο, το κρασόβρωμα το γέρο.
Τα νιάτα έχουν γεράματα.
Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Σιαπκαρά Γ. Θ., 2012, Ο Κήπος με τα Λουλούδια, ο Λαογραφικός κήπος των Χωριών μας με τις ιστορίες του & παροιμίες του Τόπου μου, Χιλιομόδι – Κλένια και τα γύρω χωριά (πρ. Δήμου Τενέας), Αθήνα, Anymedia/ Βασσάλος Αντώνης & Σια Ο.Ε.
