Οι λύρες

Περιγραφή

Μαρτυρία Κύριου Χρήστου από το Ζευγολατιό. -«Καθώς έπεσε το σούρουπο, το περασμένο βράδυ, και πέσαμε γύρω από την φωτιά να εκοιμηθούμε, άρχισα να θυμάμαι μία ιστορία για μερικές λίρες…» Που να την θυμήθηκε άραγε? Ποιος χρόνος ύφαινεν την μνήμη του? Ήτανε λέει κάποιος φίλος του, ο Γεώργης, μεγαλύτερός του αυτός, και, πολύ παλιά, τότε που ήταν ακόμα παιδιά του αποκάλυψε πως είχε θαμμένες στο σπίτι του χρυσές λίρες από τον προπάππου του. -«Στο βάθος της αυλής», μου  είπε. «Εκεί βρίσκονται, μου το’χει πει ο πατέρας μου, δεν ξέρουμε ακριβώς πού είναι. Θα πρέπει να ψάξουμε όλη την αυλή για να τις βρούμε» Το ξέχασε αυτό ο κυρ. Γιάννης, μικρό παιδί, έπαιζαν στο χωριό βόλι και κυνηγητό, πόση σημασία να δώσει σε λόγια κάποιου. « Σαν πέρασαν τα χρόνια, θα’μουν γύρω στα 24 τότες, να’σου και τον ξαναβλέπω μπροστά μου τον Γεώργη» συνεχίζει ο κύριος Χρήστος. -« Γεώργη, σε βλέπω καλά ή με γελούν τα μάτια μου»? -«Βρε Χρήστο, ήρθα να σε ειδώ, μου είπαν ότι παντρεύτηκες και ζεις εδώ. Τί κάνεις πούλα μου? Πώς περνάς?» Μέχρι εκεί σταματά η διήγηση του κυρ. Χρήστου. Και μετά προσθέτει: -«Κι έτσι μου τις έδωσε» -«Ποιές παππού, ποιές σου έδωσε?», ρώτησε η φίλη μου η Μαρία -«Τις λίρες, τις λίρες κόρη μου, αυτές που έδωκα στη μάνα σου, γι’ αυτές μιλάω, τις έδωκα την ημέρα του γάμου της, 3 λίρες. Θα πρέπει να τις φυλάει κάπου. Την μία την φοράς στο λαιμό σου, τις άλλες κάπου τις φυλάει, σίγουρα, δε γίνεται. Στις φωτογραφίες φαίνονται οι λίρες για τις οποίες μιλάει ο κυρ. Χρήστος, κάτοικος του Ζευγολατιού. Θεώρησα ότι κρύβουν μεγάλη λαογραφική σημασία και θέλησα να μοιραστώ τις εικόνες μαζί σας και με το e-sisifos