Οι αναμνήσεις ενός ρητινοκαλλιεργητή

Περιγραφή

Πρόκειται για προφορική ιστορία του κ. Κ.Ζ. ,κάτοικου της περιοχής του Ξυλοκάστρου, που έκανε τη δουλειά του ρητινοκαλλιεργητή. Πρόκειται για τους κατοίκους της περιοχής του Ξυλοκάστρου, που τα παλιά χρόνια ασχολούνταν με τη συλλογή ρητίνης από τα δέντρα, συνήθως τα πεύκα. Μαζεύοντας κ προφυλάσσοντας την ρητίνη, οι άνθρωποι αυτοί λειτουργούν σαν άμισθοι φύλακες τόσο του κόπου τους όσο και του δάσους σε περίπτωση πυρκαγιάς, αφού το ρετσίνι αποτελεί εύφλεκτο υλικό. Η ιστορία ήρθε σε εμάς από τους απογόνους του, όπως θυμούνται τα λόγια του –Κάθε πρωί, 5, 5:30 το αργότερο ήμουν στο πόδι. Φορτωνόμουν με την σκάλα, το μπουκάλι με το θειικό οξύ, τις σακούλες και τις πρόκες και πήγαινα στα δέντρα. Εδώ, μέχρι το μεσημέρι «πληγώνω» τα πεύκα και περιμένω μέχρι τον Οκτώβριο. Μετά, τον Οκτώβριο, το έχω έτοιμο. Οι σακούλες είναι γεμάτες ρητίνη και θέλουν μάζεμα. Ε, μετά τελείωσε η πολύ δουλειά. Περιμένεις την επόμενη Άνοιξη ξανά. Το καλό ήταν ότι οι χειμώνες ήταν κρύοι και είχε πολλές βροχές. Δε δουλεύαμε τότε καθόλου. Μόνο σαν άνοιγε ο καιρός ξανά. Αλλά, όταν δουλεύω, τότες κουράζομαι πολύ. Είναι δύσκολο και επίπονο επάγγελμα. Κόπιασα πολύ. Και ψυχικά. Φοβόμουν τις πυρκαγιές. Αν έπιανε πυρκαγιά στο δάσος, πάει, καταστράφηκε όλη η παραγωγή..

Αναμνήσεις από τη ζωή ενός ρητινοκαλλιεργητή