Περιγραφή
Σε χωριά της ανατολικής Κορινθίας όπως το Σοφικό, το Αγγελόκαστρο, ο Κόρφος, ο Άγιος Ιωάννης, τα Αθήκια, το Γαλατάκι κ.α., επιβιώνει ακόμα μία γλώσσα που οι γεροντότεροι αποκαλούν «αρμπερίς», δηλαδή Αρβανίτικα.
Οι Αρβανίτες ξεκίνησαν από την περιοχή του Αρβάνου, την Αρχαία Ιλλυρία, κοιτίδα των Δωριέων. ‘Ηταν λαός σκληρός, πολεμοχαρής και χαρακτηριζόταν από λιτότητα. Η κύρια απασχόλησή τους ήταν η κτηνοτροφία και η αγροτική ζωή. Η λιτή και «βαριά» δομή της γλώσσας περιέχει πολλές ομηρικές λέξεις, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μία αρχαία δωρική γλώσσα.
Η συμβατική Ιστορία και η Γλωσσολογία τοποθετούν τα Αρβανίτικα στις διαλέκτους της Αλβανικής γλώσσας. Άλλοι όμως υποστηρίζουν ότι η αρβανίτικη είναι γλώσσα αυτόνομη και η σημερινή αλβανική γλώσσα μία διάλεκτος της. Οι Αρβανίτες θεωρούσαν ότι ήταν Έλληνες, έγραφαν και μίλαγαν χρησιμοποιώντας το ελληνικό αλφάβητο και την ελληνική γλώσσα και οι εκκλησίες τους ακολουθούσαν την ελληνορθόδοξη γραμμή.
Η σημασία της Αρβανίτικης γλώσσας είναι ύψιστης αξίας για την επιστήμη της Γλωσσολογίας, καθώς έχουν δεχτεί επιρροές από πολλές αρχαίες γλώσσες, όπως τα ελληνικά και τα λατινικά αλλά και από πολλές ελληνικές διαλέκτους. Διατηρούν πάρα πολλά αρχαϊκά στοιχεία μέχρι και σήμερα, στοιχεία που έχουν πεθάνει στις γλώσσες γέννησής τους.
Σύμφωνα με τον Κώστα Μπίρη, τα αρβανίτικα δεν είναι ομοιόμορφα. Παρακάτω, αναφέρει: «Πολύ χαρακτηριστικό της επιμειξίας γηγενών και Αρβανιτών Ελλήνων στη διαμόρφωση των αλβανοφώνων της Ελλάδος είναι το γεγονός, ότι το αρβανίτικο γλωσσικό ιδίωμα δεν ήταν ομοιόμορφο και κοινό σε όλα τα αρβανιτοχώρια της Ελλάδος, αλλά πολύ διαφορετικό από τόπο σε τόπο. Και τούτο, γιατί άλλα στοιχεία έτυχε να παρθούν από την ελληνική γλώσσα και αλλιώς να παραμορφωθούν στον ένα τόπο και άλλα στον άλλο.»
O Γεώργιος Μπαμπινιώτης αναφέρει για τα αρβανίτικα: «Πρόκειται για µια Αρβανίτικης προέλευσης διάλεκτο, η οποία βαθµηδόν – µια και οι Αρβανίτες ήταν πάντοτε δίγλωσσοι, αν δεν ήταν µονόγλωσσοι (οµιλητές της Ελληνικής)- υποχώρησε µπροστά στο γόητρο και στην επικοινωνιακή δύναµη της επίσηµης γλώσσας (της Ελληνικής). Σήµερα είναι πολύ λίγοι οι οµιλητές των Αρβανίτικων, µερικά µεγάλης ηλικίας άτοµα, τελευταία αποµεινάρια µιας διαλέκτου που µιλήθηκε πολύ περιορισµένα, σκόρπια και άτακτα επί πέντε και πλέον αιώνες, έχοντας διασωθεί για µακρό διάστηµα χρόνου µέσα από την προφορική παράδοση»
Η γλώσσα των Αρβανιτών αποκαλείται ‘γλώσσα των πουλιών’ και ‘γλώσσα των χελιδονιών’, γιατί έχει πλούσια συναισθηματική έκφραση. Οι άνθρωποι που την μιλούν κρατούν με ευλάβεια την παράδοση, τόσο της ίδιας της γλώσσας όσο και του αρβανίτικου τρόπου ζωής.
Στην Κορινθία μας, στο Σοφικό μιλιέται πάρα πολύ η Αρβανίτικη διάλεκτος, ειδικά από μεγαλύτερους σε ηλικία που δύσκολα ξεχνούν τις ρίζες και τις παραδόσεις.
Πηγή:
Σχόλια
Δεν υπάρχει κανένα σχόλιο ακόμη.