Περιγραφή
Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από τη Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία της Αλεξοπούλου Μαλβίνας με τίτλο: “Διαχείριση της Μνήμης της Εβραϊκής Κοινότητας της Αθήνας μέσα από το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος”, 2019, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, Καλαμάτα, σελ. 36-37.
Οι μεταπτυχιακές διπλωματικές εργασίες προστατεύονται με το νόμο των πνευματικών δικαιωμάτων (Ν.2121/93). Η διπλωματική εργασία προστατεύεται με τη νομοθεσία Ν.2121/93 περί πνευματικής ιδιοκτησίας και ανήκει στον μεταπτυχιακό φοιτητή – κάτοχο.
Απαγορεύεται η αντιγραφή, αποθήκευση και διανομή της παρούσας μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας, εξ ολοκλήρου ή τμήματος αυτής, για εμπορικό σκοπό. Επιτρέπεται η ανατύπωση, αποθήκευση και διανομή για σκοπό μη κερδοσκοπικό, εκπαιδευτικής ή ερευνητικής φύσης, υπό την προϋπόθεση να αναφέρεται η πηγή προέλευσης και να διατηρείται το παρόν μήνυμα. Ερωτήματα που αφορούν τη χρήση της εργασίας για κερδοσκοπικό σκοπό πρέπει να απευθύνονται προς τον συγγραφέα. Οι απόψεις και τα συμπεράσματα που περιέχονται σε αυτό το έγγραφο εκφράζουν τον συγγραφέα και μόνο.
“Η εβραϊκή παρουσία στην Ελλάδα ξεκινάει πριν από περίπου 2000 χρόνια, την εποχή, που ο Μέγας Αλέξανδρος αποφασίζει να ενώσει την Ανατολή με τη Δύση[1]. Συγκεκριμένα, μετά την κατάκτηση της Παλαιστίνης από τον Μέγα Αλέξανδρο υπήρξε αύξηση των δραστηριοτήτων ειδικότερα των Αθηναίων πολιτών στην κατεχόμενη χώρα[2]. Σύμφωνα με το βιβλίο του Προφήτη Ησαΐα, στην Ελλάδα υπήρχαν εβραϊκές παροικίες από τα ελληνιστικά κιόλας χρόνια, ενώ σύμφωνα με επιγραφή η πρώτη εβραϊκή κοινότητα βρισκόταν στον Ωρωπό Βοιωτίας και ανάγεται στο 300 π.Χ.[3].
Στην Αττική, πιο συγκεκριμένα, γίνεται αναφορά στην εμφάνιση των Εβραίων περίπου το 300-250 π.Χ., με τα ιστορικά στοιχεία να φανερώνουν, ότι στις αρχές των χρόνων οι Εβραίοι υπήρξαν σκλάβοι των γηγενών κατοίκων. Ωστόσο, σύμφωνα με τον ιστορικό Στράβωνα και τις αρχαιολογικές – ιστορικές πηγές, στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο υπήρχαν εβραϊκές κοινότητες ήδη από τον 1ο αιώνα π.Χ. σε περιοχές, που η εβραϊκή παρουσία ήταν έντονη, όπως στις πόλεις της Κορίνθου, της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας, της Βέροιας και των Φιλίππων[4].
Αρκετά αργότερα, κατά τη βυζαντινή περίοδο, αν και οι αρχαιολογικές αναφορές είναι ανύπαρκτες, στα ιστορικά αρχεία, εμφανίζονται για πρώτη φορά εβραϊκές κοινότητες στην Ελλάδα με την ονομασία «Ρωμανιώτικες», δεδομένου ότι οι Εβραίοι ενσωματώθηκαν γρήγορα με τον ελληνικό πολιτισμό, με μεγαλύτερη σε αριθμό μελών την εβραϊκή κοινότητα της Θήβας, που κατά τον 12ο αιώνα αριθμούσε περίπου 2.000 Εβραίους πολίτες[5].
Συμπληρωματικά, σύμφωνα με τον Εβραίο περιηγητή Βενιαµίν της Τουδέλα, που έζησε τον ίδιο αιώνα, αναφέρεται ότι συνάντησε Εβραίους στην Κέρκυρα, Άρτα, Πάτρα, Ναύπακτο, Κόρινθο, Θήβα, Χαλκίδα, Θεσσαλονίκη, ∆ράµα καθώς και στα νησιά Λέσβο, Χίο, Σάµο, Ρόδο και Κύπρο[6]“.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
· Μεσσίνας Ηλ., 1999, Οι συναγωγές στην Ελλάδα. Η αρχιτεκτονική τους και η σχέση τους με τον ιστό της πόλης και την εβραϊκή συνοικία, διδακτορική διατριβή, Αθήνα, σελ. 23, 26
· Nehama J., 1978, Histoire des Israelites de Salonique, Publications de la Fédération séphardite mondiale, Département culturel, Θεσσαλονίκη, σελ. 10
· Φρεζής Ρ., 2007, Ψηφίδες ιστορίας του Ελληνικού Εβραϊσμού, Εκδ. Τυποτεχνική, Βόλος, σελ. 12
·
http://www.korinthia.net/history-isthmos.htm
·
https://kis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=476&Itemid=46
[1] Nehama, 1935, 10
[2] https://kis.gr/index.php option=com_content&view=article&id=476&Itemid=46
[3] Φρεζής, 2007, 12
[4] Μεσσίνας, 1999, 26
[5] Μεσσίνας, 1999, 23
[6] Το ίδιο
Σχόλια
Δεν υπάρχει κανένα σχόλιο ακόμη.